Γεια σου ρε Σάλπι!

Πρώτα υποκλίνεσαι στον ΠΑΟΚ. Και στον ιδρώτα που έχυσε στο Λονδίνο. Και στη λεβεντιά του. Και στην ψυχή του. Και σε αυτό το«Θέλω» που ύψωσε στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν.

** Θέλω να νικήσω,

*** Θέλω να προκριθώ,

** Θέλω να μην δείξω πως τα παπούτσια μου είναι γεμάτα λάσπες από τον βούρκο που βουλιάζει η χώρα μου.

Πρώτα η υπόκλιση και μετά δυο-τρία λόγια γι’ αυτήν τη νίκη της λαίδης «Χρεοκοπία» απέναντι στην κυρία «Βεβαιότητα» των Ευρωπαίων πως οι πένητες Έλληνες, έτσι κι αλλιώς, στήνονται, σκύβουν, είναι εύκολοι και πάντα χαμένοι.

Πρώτα ο ΠΑΟΚ στην αναφορά για την εκκωφαντική νίκη και μετά ο Σαλπιγγίδης. Όχι πως σε αυτήν τη μεγάλη, τη σπουδαία επιτυχία, δεν είχαν ανάλογα σπουδαία συμμετοχή ο Κοντρέρας, ο Γεωργιάδης, οΛάζαρ, ο Γκαρσία, ο Φωτάκης – όλοι οι ασπρόμαυροι που έκαναν την Τότεναμ να τα βάψει μαύρα. Αλλά ο Σαλπιγγίδης είναι ο «προδότης»που, τις περισσότερες φορές, αφήνει την ψυχή του στο χορτάρι πριν πάρει το δρόμο της επιστροφής για τα αποδυτήρια. Όπως την άφησε το βράδυ της Τετάρτης στο Λονδίνο.

Είναι ο παίκτης που τον βρίζουν από τις κερκίδες, από τα ραδιόφωνα στις οπαδικές εκπομπές «λαϊκής γνώμης» και λαϊκών δικαστηρίων, από τις τηλεοράσεις, από τα ποστ των σάιτ, από το facebook, από τις εφημερίδες, από τα συνθήματα των τοίχων της Τούμπας. Στο στόχο τους ο ανδρισμός του, η μάνα του, η οικογένειά του, η ηθική του. Αντιμέτωπος ακόμα και σε νίκες με μια απίστευτης γκάμας συνθηματολογία, εν χορώ, από την «4»: «Π…τη κοντέ, π…τη κοντέ, ΠΑΟΚ δεν ήσουνα ποτέ», ένα από τα δεκάδες συνθήματα. Μέχρι και σελίδα ανοίχτηκε στο fb με ονομασία χρήστη «Ζακοράκη να το ξέρεις τον προδότη πίσω εσύ θα μας τον φέρεις». Όπου οι αναρτημένες χυδαιότητες τρέχουν σαν βοθρολήμματα από ντεραπαρισμένο βυτιοφόρο «Ο Αχόρταγος».

Κι αυτός εκεί. Κολλημένος να γυρίσει, αποφασισμένος να υπομείνει, ταγμένος να τους αγνοεί και να τρέχει, να ιδρώνει και να τιμάει τη φανέλα που φοράει – όποια και να είναι αυτή. Γιατί ο Σάλπι ενσαρκώνει την έννοια και τη λέξη για την οποία (λένε ότι) δεν υπάρχει το αντίστοιχό της σε καμιά άλλη γλώσσα στον κόσμο: το φιλότιμο.