Ο Μάκαρος, τα Σκόπια και ο πρωταθλητισμός στην ξευτίλα

Ως λαός και ως κράτος (κατ’ ευφημισμό ευνομούμενο) είμαστε αντικείμενο προς ψυχιατρική εξέταση. Εξέταση για τα βίτσια μας να ψηφίζουμε αυτούς που ψηφίζουμε, να συμφωνούμε διαφωνώντας, να είμαστε αθεράπευτα αφελείς, να αποθεώνουμε πρόσωπα ανυπόληπτα, να εμφανιζόμαστε πάντα ευκολόπιστοι και δυσπροσάρμοστοι.   

Ένα από τα μεγάλα μας βίτσια και ο αυτοεξευτελισμός. Στο οποίον κάνει πρωταθλητισμό η πολιτική ηγεσία – και, βέβαια, όχι μόνο με το χρώμα της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Αυτοεξευτελισμός με αυτό το απίστευτο παρασκήνιο για τον μεταβατικό πρωθυπουργό. Για τις αναβολές στην επιλογή του προσώπου, για τα ψέματα, την…  μασκοφορία των πολιτικών, τις παραπλανητικές διαρροές

Θεατράλε κινήσεις, θεατρικές δηλώσεις, τσαμπουκαλεμένοι αρχηγοί, γιαλατζί θυμοί και γυμναστικές επιδείξεις των πολιτικών με άπειρες κολοτούμπες που κατέληγαν να χτυπάνε προσοχή – δυνατά με το δεξί τους – στον γερμανικό θατσερικό κλώνο ονόματι Μέρκελ και στον χυδαιολόγο Σαρκοζί.   

Αλλά ο αυτοεξευτελισμός επεκτείνεται και στο κράτος, στις αρχές, τους μηχανισμούς, τις υπηρεσίες. Όπως έγινε τώρα με τον διαβόητο Μάκη Ψωμιάδη. Που για χρόνια ήταν ο πιο εμφανής εξαφανισμένος της Ευρώπης.

Τον ψάχναμε, τον βρήκαμε, τον αφήσαμε να φύγει και τον ξαναψάχναμε! Υπερκοριοί, υπεραστυνομικοί και υπερπράκτορες τον είχαν πάρει στο κατόπι, αλλά τελικά τον βρήκαν, τον τσίμπησαν και τον μπαγλάρωσαν (για 40 μέρες ώσπου να μας τον εκδώσουν, λένε) οι Σκοπιανοί! Ναι, κατάφεραν να τον συλλάβουν αυτοί οι φο-Μακεδόνες, το κρατίδιο-πόλη με τα συνοριακά καζίνο (όπου χιλιάδες Έλληνες ακουμπούν κάθε χρόνο το νόμιμο ή το μαύρο τους χρήμα).

Οι Σκοπιανοί τον βρήκαν στο άψε-σβήσε έστω και με την ελληνική βοήθεια ενός υπαλλήλου της πρεσβείας που τον εντόπισε τυχαία να σουλατσάρει ανέμελος στις σκοπιανές πλατείες. Τον βρήκαν στο πι και φι, όταν εμείς τον ψάχναμε χρόνια. Κι αφού τον βρήκαμε, τον αφήσαμε να φύγει. Περιμένοντας αφελώς ότι το πουλί που πέταξε θα ξαναγύριζε από την ανοικτή πόρτα του κλουβιού.

Υγ.1: Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα, και ασφαλέστερα, να αφήναμε τον Μπικ-Μακ εκεί, στις φυλακές των Σκοπίων. Όπως «αφήσαμε» (αναγκαστικά γιατί έδρασε κι εκτός Ελλάδας) τον περιβόητο Πάσσαρη στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Γκέρλας της Ρουμανίας και τώρα, μετά από δέκα χρόνια, δηλώνει έτοιμος να μονάσει!

Υγ.2: Ο Ντίνος στο γραφείο, πάντως, λέει πως ονειρεύεται τον Μάκη πρωθυπουργό της Ελλάδας – αντίπαλος δέος στη φράου Μέρκελ και στους εντιμότατους φίλους της. Μπορεί να τα κατάφερνε καλύτερα από άλλους – τι λέτε;