Δευτέρα και Τρίτη πρωί στο καζάνι της πόλης που βράζει από οργή, αγωνία και ανθρώπινο πυρετό στο θερμόμετρο τής αβεβαιότητας, κατέβασε ο ουρανός τους καταρράκτες του και άρχισε να βράζει η μεγάλη, η τεράστια, σκουπιδόσουπα. Με κλειστή τη χωματερή, κλειστές τις κάνουλες της ευρωπαϊκής σωτηρίας, κλειστές τις πολιτικές συνειδήσεις και ολόκλειστη την ψυχή μας, η Αθήνα (καρδιά της Ελλάδας, αλλά παχύ έντερο της Ευρώπης) ξεχείλισε από νερά που εξέβραζαν σκουπίδια, σκισμένες σακούλες, σκατόχαρτα τουαλέτας (αυτά που λέμε «υγείας»), ψαροκέφαλα, πατατόφλουδες, κονσερβοκούτια και ό,τι απομεινάρια φτωχής (όλο και πιο φτωχής) διατροφής.
Μετά την σκουπιδοποίηση του λαού που πέτυχαν με συντονισμένες προσπάθειες δεκαετιών ολόκληρες γενιές ψηφοθήρων πολιτικών, πολιτικάντηδων αρπακτικών, κομματόσκυλων κλακαδόρων, κοψοχέρηδων ψηφοφόρων, ωχαδερφάκηδων θεσιθήρων και, φυσικά, διεθνών σωτήρων, μετά τη μετατροπή της οικονομίας μας σε σκουπίδι, περίττωμα, υπόλειμμα, ήρθαν τα σκουπίδια της καθημερινότητάς μας να μας πλήξουν. Και, μαζί, να πλημμυρίσουν με την πρώτη φθινοπωρινή βροχή την κοίτη της απόγνωσης του Έλληνα με λογιών λογιών απορρίμματα.
Την ίδια στιγμή ο γαλογερμανικός άξονας (ΑΞΟΝΑΣ!) αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς. Οι Έλληνες καταδικάζονται ερήμην, η Ελλάδα παραμένει απούσα στις αποφάσεις γι’ αυτήν και καθόμαστε όλοι στην (σαν ηλεκτρική) καρέκλα του κουρέα για τα μεγάλο κούρεμα. «Δεν είναι θέμα της Ελλάδας αλλά της Ευρώπης τι θα κάνουμε με το χρέος της», λένε, και ετοιμάζονται για την τελική πράξη του δράματος. Η επιδερμική αντίσταση του Σαρκοζί, δεν είναι παρά για να κερδίσει χρόνο προκειμένου να ξεφορτωθούν οι γαλλικές τράπεζες τα τοξικά ελληνικά χαρτιά. Και μετά; Μετά θα στείλουν χωρίς αναστολές αυτή τη χώρα-σκουπίδι (όπως την κατάντησαν, όπως την καταντήσαμε) στη χωματερή. Δυστυχώς, και με τη βοήθεια ημών των ιδίων…
Διονύσης Βραϊμάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου